โวหาร

๑.พรรณนาโวหาร

    มีจุดมุ่งหมายเพื่อให้ภาพพจน์  หรือให้ผู้อ่านเกิดความรู้สึกคล้อยตาม  ผู้เขียนจะเล่าเรื่องราวอย่างละเอียด  โดยใช้ถ้อยคำที่สร้างจินตนาการและสื่อความหมาย  ทำให้ผู้อ่านเห็นภาพในใจและเกิดอารมณ์  ลักษณะการใช้ภาษาจึงมีการเล่นคำเล่นเสียง  และให้ภาพพจน์  อาจใช้อุปมาโวหารร่วมด้วย

๒.บรรยายโวหาร

    เป็นกลวิธีการเขียนบรรยายหรือเล่าเรื่องราวเหตุการณ์ต่างๆ ซึ่งจะต้องลำดับความคิด  และเขียนเรียบเรียงให้อ่านได้เข้าใจอย่างชัดเจน  นอกจากนี้จะต้องรู้จักใช้ถ้อยคำภาษาที่เหมาะสม  ไม่กำกวม  มีการลำดับประโยคและใจความที่จะต้องสื่อความหมายตามที่ผู้เขียนต้องการ

๓.เทศนาโวหาร

    ใช้เขียนแสดงความคิดเห็น  สั่งสอน  เพื่อให้ผู้อ่านเข้าใจและรู้สึกนึกคิดคล้อยตามผู้เขียน  การเขียนเทศนาโวหารจึงใช้โวหารต่างๆ  ประกอบกัน  ทั้งบรรยายโวหาร  พรรณนาโวหาร  สาธกโวหารและอุปมาโวหาร

๔.สาธกโวหาร

    คือโวหารที่ยกตังอย่าง  หรือเรื่องราวที่ยกมาอาจเกี่ยวกับบุคคล  เหตุการณ์  หรือเป็นนิทานก็ได้  ข้อความที่เป็นสาธกโวหารนี้ต้องปรากฏร่วมกับโวหารชนิดอื่นๆ เช่น  เทศนาโวหาร  หรืออธิบายโวหาร